ಅವಳು - ಅವನು

ಅವನು -
ಸಣ್ಣದೊಂದು ಮುಗುಳುನಗೆ ನನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಿಂದಲೇ ಇತ್ತು. ಇಷ್ಟು ದಿನ ಪ್ರಶ್ಣೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಆಲೋಚನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಇಷ್ಟು ವರ್ಷ ನನ್ನ ಎದುರಿಗೇ ಇದ್ದವಳು ಅವಳು. ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಪ್ರತೀ ಮಾತನ್ನೂ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡವಳು. ನನ್ನ ವಾದ,ವಿವಾದಗಳಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದವಳು.ವಿಚಾರವಾದಿ ಅವಳು. ನನ್ನ ಹಾಗೇ!!
ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲಕ್ಷ್ಯ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡವಳು ನನ್ನ ಹಾಗೇ!! ಓದುವ ಹುಚ್ಚು ನಮಗಿಬ್ಬರಿಗೂ.. ಓದುವ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಮಾತ್ರ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೀತಿಯದ್ದು. ಆದರೂ ಅದರ ಬಗ್ಗೆಗಿನ ನಮ್ಮ ವಾದಗಳು, ನಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು.. ಆಹ್ !! ಈಗ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡರೆ ನಗು ಬರುತ್ತೆ.ಅದೇಷ್ಟು ಸಲ ನಮ್ಮ ವಾದಗಳು ಜಗಳಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದೆ..ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ಜಗಳದಂತೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ಒಂದು ಪ್ರಬುದ್ಧ ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆಸುವುದರಲ್ಲಿ ಅವಳು ನನಗೆ ಸ
ರಿಯಾಗಿ ಇದ್ದಳು. ನಾವು ಆಡದ ಮಾತುಗಳಿಲ್ಲ.ಹಾಡದ ಹಾಡುಗಳಿಲ್ಲ. ಮೊಬೈಲಿನ ಬಿಲ್ಲು ಅದೆಷ್ಟು ಹೋಗಿತ್ತೋ?? ರಾತ್ರಿ ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲ ಫೋನಾಯಿಸಿ ಮಲಗಿದ್ದವಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ.. ಹೇ ಹೇ ಹೇ.. ಯಾವುದಾದರೂ ಹಾಡು ಕೇಳಿ ಇಷ್ಟವಾದರೆ ಸಾಕು ತತ್ಕ್ಷಣ ಅವಳು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. "ಆಹ!! ಎಷ್ಟು ಚಂದದ ಹಾಡು.. ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದರೆ ಖುಷಿಪಡ್ತಾಳೆ." "ಈ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಹೀಗೇ ವಾದ ಮಾಡ್ತಾಳೆ." ಎಂಬ ಯೋಚನೆಗಳು ಅದೆಷ್ಟು ಸಲ ಬಂದಿದೆಯೋ ಏನೋ. ರಾತ್ರಿ ರಾತ್ರಿ ಎಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಮಾತು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು.ಯಾವತ್ತೂ ಅವಳ ಜೊತೆ ನನಗೆ ಬೇಸರ ಬಂದಿದ್ದಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಸರಿಯಾದ ಜೋಡಿ. ಮತ್ತೆ ಮುಗುಳುನಗೆ ನನ್ನ ತುಟಿಗಳ ಮೇಲೆ.

ಆವತ್ತು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು "ನಾವಿಬ್ಬರು ನಮ್ಮ ಗೆಳೆತನವನ್ನ ಮುಂದಿನ ಹಂತಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ತಗೊಂಡು ಹೋಗಬಾರದು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದ್ದಳು.ನನಗೇಕೋ ಅವಳನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡುವ ವಿಚಾರವೇ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ನೋಡೋದಿಕ್ಕೆ ಸುರಸುಂದರಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಚಂದವಾಗಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅವಳನ ಹೇಗೆ ಪ್ರೀತಿಸಲಿ? ಅದೇಕೋ ಸರಿ ಅನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಕೆನ್ನೆ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಕೈಯ ಸವರಿ ಹೇಳಿದ್ದೆ, "ನಾನು ನೀನು ಹೀಗಿದ್ದರೇ ಚಂದ. ಮತ್ತೂ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಲ್ಲ".ಅವಳ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನೀರಿನ ಪಸೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಹೌದು ಬಂದಿತ್ತು ನೆನೆಪಿದೆ ನನಗೆ. ಅವಳ ಜೇನು ಬಣ್ಣದ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವೂ ಕಂಡಿತ್ತು. ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಗಮನಿಸಿದ್ದೆ.. ಅದೆಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಕಣ್ಣು ಅವಳದ್ದ!!.ಅದಕ್ಕೂ ಜೇನಿನ ಬಣ್ಣ!! ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಗಾಜಿನಂತೆ ಹೊಳಪು. ಅವಳ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ನೋಡಿದ್ದು ಇದೇ ಮೊದಲು. ಹೇಗೋ ಒಂದು ಹನಿಯೂ ಬೀಳದಂತೆ ತಡೆದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ನನಗದು ದೊಡ್ಡ ವಿಷಯ ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ rejectionನ ಸಂಬಾಳಿಸುವ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆ ಇದೆ. ಅಲ್ಲೇನು ನಡೆಯಲೇ ಇಲ್ಲದವರಂತೆ ಇಬ್ಬರೂ ಮತ್ತ್ಯಾವುದೋ ಹಾಡಿನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ಇವತ್ತು ಅವಳ ಆ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯೇ ನನಗೆ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ.
ಅವಳಂತೆ ನನ್ನ ತಿಳಿದವರು ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮತ್ತು ಅವಳ rapo ಚನ್ನಾಗಿದೆ.ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಪ್ರೀತಿ ಯಾವತ್ತೂ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ಅವಳ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿ ನಾನು ಅವಳನ್ನ ನನ್ನವಳನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ತಯಾರಿದ್ದೀನಿ ಅಂತಾ ಹೇಳಬೇಕು. ಹ!! ನನ್ನವಳು ಅವಳು.. ಆ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಎಷ್ಟು ಸುಂದರ ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆ. ಅವಳು ಕೊಟ್ಟ ಟಿ-ಶರ್ಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ.

----------------------------------------------------------------------------------
ಅವಳು -
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಏಳುತ್ತಲೇ ನನಗೆ ತಲೆಭಾರ ಅನ್ನಿಸ್ತಿತ್ತು.ನಿನ್ನೆ ಅವನು ಫೋನಾಯಿಸಿ "ನಾಳೆ ಸಿಗ್ತೀಯಾ" ಅಂದಾಗಲೇ ಯಾಕೋ ಒಂದು ತರಹದ ಹೆದರಿಕೆ. ಹೇಗೇ ಹೇಳಲಿ ಅವನಿಗೆ ಈ ವಿಚಾರಾನ?ಇಷ್ಟು ದಿನ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟು ಅದೇನೋ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಹಾಗನ್ನಿಸ್ತಿದೆ. ಪ್ರತೀ ಸಲ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಬಿಡಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ. ಆದರೆ ಇಂಥ ವಿಷಯ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ ಅಂತಾ ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಹೇಳೋಣ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನ್ನಿದ್ದೆ. ಇವತ್ತು ಏನೇ ಆಗಲಿ, ಹೇಳಿಬಿಡಬೇಕು. ಹೇಗಂದರು ನನ್ನ ಅವನ ಗೆಳೆತನ ಗೆಳೆತನಕ್ಕಷ್ಟೆ ಸೀಮಿತ. ಹೌದು ಅದೇನೋ ಗೆಳೆತನಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ್ದು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಇದೆ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಸರು ಕೊಡೋದಕ್ಕೆ ಅವನಿಂದ ಆಗೋದಿಲ್ಲ. ಅವನ ಜೊತೆ ಬರಿಯ ಗೆಳೆತನ ಅಂತಾ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಮನಃಸಾಕ್ಷಿ ಒಪ್ಪಲ್ಲ. ಅವನು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿಯುವ ರೀತಿ,ನನ್ನ ಕೆನ್ನೆ ಸವರಿ "Take Care " ಅಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲೇ ಅವನ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟು ಆತುರ ನನಗೆ.ಅವನಿಗೂ ಹಾಗೇ.. ಕಂಡಕೂಡಲೇ ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಘಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಒತ್ತುತ್ತಾನೆ.' ನನಗೂ ಅವನಿಗೂ ಇದು ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲ.. ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸ್ವಭಾವವೇ ಹಾಗೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಅಗತ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚ ಅರ್ಥ ಕೊಡಬಾರದು' ಅಂತ ನಾನು ಯಾವಾಗಲೋ ನಿರ್ಧರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆದರೂ ಅವನಿಲ್ಲದೇ ಎಲ್ಲವೂ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ. ಅವನ ಜೊತೆ ನಾನು ನನ್ನ ವಿಚಾರಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಎಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲೆ.ಅವನೂ ಹಾಗೇ.. ಯಾವತ್ತೂ ನನ್ನ judge ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತೂ ಹಾಗೇ ಇದ್ದಾರೆ ಸಾಕು. ನನಗವನನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ.
ನಾನು ಅವನು ಬೇರೆಯೇ. ಗೆಳೆತನ ,ಪ್ರೀತಿ , ಸಮಾಜ ಈ ಎಲ್ಲ definitionಗಳನ್ನೂ ದಾಟಿಬಂದವರು.ನನ್ನನ್ನ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಾನೆ ಅವನು. ಅವನು ಅಷ್ಟು ಪ್ರಬುದ್ಧವಾಗಿದಾನೆ. ಹೀಗೇ ಅದೇನೋ ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳೂತ್ತಾ ಅವನ ಭೇಟಿಯಾಗುವ ತಯಾರಿ ನಡೆಸಿದೆ.

----------------------------------------------------------------------------------
ಅವನು -
ಚಂದದ ಚೂಡಿದಾರ ಹಾಕಿ ಬಂದಿದ್ದಳು ಅವಳು. ಬಂದ ಹಾಗೇ ಯಾವಾಗಲೂ ಮಾಡುವ ಥರ ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಒಮ್ಮೆ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ.
ಅವಳು ಹಿಂಜರಿಯಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಪರಿಮಳ.. ಹ್ಹ್!! ಇಬ್ಬರೂ ಮತ್ತೆ ನಮ್ಮ ತತ್ವ-ವಿಚಾರ ಹೀಗೇ ಏನೇನೋ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡು ಊಟ ಮುಗಿಸಿದ್ವಿ. ನಾನು ಹೇಳಬೇಕಾದ ವಿಚಾರ ಶುರು ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಪೀಠಿಕೆಯಂತೆ,"ಮತ್ತೆ? ಹೇಗಿದೆ ಲೈಫು? ಏನಾದ್ರೂ ಹೊಸತಿದೆಯ?" ಕೇಳಿದೆ.ಅದೇನೋ ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಅವಳು ಹಿಂಜರಿಯುವಂತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣನಿಟ್ಟು.. ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳ ಜೊತೆಗೇ ಸರಪಳಿಯ ಬಿಗಿದು "Well..ನನ್ನನ್ನ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗ propose ಮಾಡಿದ್ದ ಈಗೊಂದು ೨ ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ. ನನ್ನ ಅಪ್ಪಾಜಿ - ಅಮ್ಮಾನಿಗೆ ಹೇಳಿದಾಗ ಅವರು ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿ ಅವರ ಸಮ್ಮತಿ ತಿಳಿಸಿದರು. ನನಗೆ 'why not' ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಮದುವೆಯ ವಯಸ್ಸು. ನನ್ನ criteria ಎಲ್ಲ  suit ಆಗುವಂತಿದಾನೆ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾಗು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆ."ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣೆತ್ತಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಬೇಕಾಯ್ತು ನನಗೆ ನನ್ನನ್ನ ಸಂಭಾಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು..ಏನೂ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಬೇಕು ಅಂತಾ ಗೊತ್ತಾಗದೇ.. "ಹೇಯ್.. congratulations.." ಅಂದು ಅವಳ ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳುವ ಮನಸ್ಸೂ ಆಗಲಿಲ್ಲ.

---------------------------------------------------------------------------------
ಅವಳು -
ಅವನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಆಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈ ವಿಷಯವನ್ನ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಸಮಾಧಾನ ನನ್ನ ನಿರಾಳಗೊಳಿಸಿತ್ತು. ಅವನು ನನ್ನ ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ. ನನಗೆ ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಪ್ರೀತಿ ಅಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಉಳಿಯುವ ಪ್ರೀತಿಗಳ  ಥರ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲ ಪ್ರೀತಿಗಳೂ ಎಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುತ್ವೆ?ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಪ್ರೀತಿಯ ಪೂರ್ಣತೆಗೆ  , ಅಪುರ್ಣತೆಗೆ  ಏನು ಆಧಾರ ? Anyways I had to move on.. ಅವನಿಗೆ ಅವತ್ತು  ವಿದಾಯ ಹೇಳುವಾಗ ಅದೇನೋ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರವಾದ  ಭಾವನೆ ಮನಸಲ್ಲಿ. ನನಗವನನ್ನ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳುವ ಮನಸಿಲ್ಲ. ನನ್ನ- ಅವನ ಗೆಳೆತನ ಬೇಕು ನನಗೆ. ಇದು ಗೆಳೆತನಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ ಸಂಬಂಧ. ಅದನ್ನ ಬದಲಾಯಿಸಲು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ. ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅವನ ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.

---------------------------------------------------------------------------------
ಅವನು -
ನಾನು ತಡ ಮಾಡಿದೆ. ಅವಳು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಕಾಯಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಛೆ !! ತಪ್ಪು ಅವಳದ್ದಲ್ಲ. ನನ್ನದೂ ಅಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಋಣಾನುಬಂಧ. ಅವಳು ನನಗೇ ಗೆಳತಿಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ.ಅದಕ್ಕೂ ಮಿಗಿಲಿನ  ಜೊತೆಗಾರ್ತಿ. ನನಗವಳ ಜೊತೆ ಸದಾ ಬೇಕು. ಇದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವ ಮನಸ್ಸು ನನಗಿಲ್ಲ.ಅವಳು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಸದಾ ಇರ್ತಾಳೆ. ನನಗೆ ಗೊತ್ತು ನಾನೂ ಅವಳ ಜೊತೆಗೆ ಇರ್ತೀನಿ. ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಕಡಿಮಾಗೋದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಅವಳ ಬಗೆಗಿನ ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ.

----------------------------------------------------------------------------------

ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಜನ ಎಷ್ಟೋಂದು ಥರದ definition, description ಕೊಡ್ತಾರೆ ಅಲ್ವಾ??
"Real, true love is unconditional", 
"Love is kind, Love is patient..." etc etc..
ಎಲ್ಲ ಕಾದಂಬರಿಗಳು, movies ಗಳು ಪ್ರೀತಿಗೆ ತಮ್ಮದೆ ಒಂದು ಸ್ವರೂಪ, ಆಕಾರ, image, perception, perspective ಕೊಡುತ್ತೆ  ಅಲ್ವಾ??
ಅದೆಲ್ಲವೂ ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.. ಹಾಗಂತ ನಿಜವೂ ಅಲ್ಲ.. because,ಅದೆಲ್ಲವೂ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಆರ್ಥೈಸೋದಿಲ್ಲ.  ಅಲ್ವಾ??ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ ಅನುಭವಿಸಿಯೇ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತಾರೆ ತುಂಬಾ ಜನ. ನಿಜ. ಅದರ ಅನುಭವವೇ ಪ್ರೀತಿಗೊಂದು ಅರ್ಥ ಕೊಡೋದು. ಅದರ ಅದ್ಭುತತೆಯ ಅರಿವು ಮೂಡೊದು.
ನಾನ್ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಯೊಚಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ?? Well.. Analysis ಮಾಡೋದು, questions ಕೇಳೋದು ನನ್ನ ಅಭ್ಯಾಸ. ಪ್ರತೀ ಸಲ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನ ಓದುವಾಗ ಅದರಲ್ಲಿನ ಪಾತ್ರ ನಾನಾಗಿ ಬಿಡತೀನಿ. Movies ನಲ್ಲಿ ಆ ಪಾತ್ರಗಳ ಜೊತೆ ನಾನೂ ಅಳತೀನಿ. ಹಾಗೆ ಆದಾಗಲೆಲ್ಲ.. ಅದೇ ಥರದ ಅನುಭವ ನನಗೆ ಆದಾಗ, ನನ್ನ ಅನುಭವದ ಬಗ್ಗೆ  analysis ಮಾಡತೀನಿ. I know.. you must be thinking this girl has lost it!!! Well..  ಎನ್ ಮಾಡ್ಲಿ??  I cant help it.. that is my fundamental characteristics.. Anyways.. let me come to the point.
ಪ್ರೀತೆಯ ಬಗೆಗಿನ ಎಲ್ಲ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಬೇಕು ಅನ್ನೊ ಆಸೆ ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಇದೆ. ಪ್ರೀತಿ ಒಂದು package ಥರ. It comes with so many things attached to it. ಆ ಎಲ್ಲ ಭಾವನೆಗಳನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸ ಬೇಕು. To some  extent  ಅನುಭವಿಸುತ್ತೀವಿ ಕೂಡ. And then suddenly one day.. one moment you feel that ONE feeling you have always wanted to feel. That feeling of COMPLETENESS. ಸಂಪೂರ್ಣತೆ. ಆಹ್!! ಪರಿಪೂರ್ಣತೆ. ತುಂಬಾ ಕೇಳಿರ್ತೀವಿ, ಓದಿರ್ತೀವಿ ಈ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯ ಬಗ್ಗೆ. ಇದರ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದೆ ಪ್ರೀತಿ ಅಪೂರ್ಣ ಅನ್ನಿಸ್ತಿತ್ತುರುತ್ತೆ. ಅವರಿಲ್ಲದೆಯೂ ಅವರಿರುವ ಅನುಭವ!!! ಮೊದಲ ಸಲ!! And that is the moment COMPLETENESS. ಆ ಕ್ಷಣ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿರೋ ಅನುಭೂತಿ. ಅದು ’ಅನುಭವ’ ಅಲ್ಲ. ಅದು ಅನುಭೂತಿ!! ’ಅನುಭವ’ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಆಗೋದು. ಅನುಭೂತಿ ಮನಸ್ಸಿನ limitationsಗಳನ್ನೂ ದಾಟಿ, ಆತ್ಮದ ಪರಿಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲುಕೋದು. ಅಲ್ವಾ??
ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸೇ ಹಾಗೆ.. ಎಲ್ಲೂ ನಿಲ್ಲೋದಿಲ್ಲ. ದಿನ ದಿನವೂ ಅದಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಹೊಸ challenge ಬೇಕು. ಹೊಸ ಹೊಸ boundries,ಪರಿಧಿ, levelsಗೆ ಏರಬೇಕು. ಅದೇ ಅಲ್ವ ಬೆಳವಣಿಗೆ?? ಅದೇ ಅಲ್ವಾ ಮನುಷ್ಯನ ಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಗುಣ??
ಜಗತ್ತು ಕೊಡೋ ಸಾವಿರಾರು Definition, descriptions ಗಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅನುಭವವನ್ನೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಿ ಅದಕ್ಕೆ ಅನುಭೂತಿಯ ಸ್ಥಾನ ಕೊಟ್ಟು ಬೆಳೆಯಬೇಕು. The feeling of ONENESS..
ಕುವೆಂಪುರವರ ಈ ಕವಿತೆಯನ್ನ ಅನುಭವ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆಗಬೇಕು, ಪ್ರತೀ ಸಲವೂ ಹೊಸದೊಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಪ್ರೀತಿಗೆ.
 ತನುವು ನಿನ್ನದು, ಮನವು ನಿನ್ನದು..
ಎನ್ನ ಜೀವನ ಘನವೂ ನಿನ್ನದು..
ನಾನು ನಿನ್ನವನೆಂಬ ಹೆಮ್ಮೆಯ..
ಋಣವು ಮಾತ್ರವೆ ನನ್ನದು...

ನೀನು ಹೊಳೆದರೆ, ನಾನು ಹೊಳೆವೆನು.
ನೀನು ಬೆಳೆದರೆ, ನಾನು ಬೆಳೆವೆನು.
ಎನ್ನ ಹರಣದ ಹರಣ ನೀನು.
ಎನ್ನ ಮರಣದ ಮರಣವು..

ನನ್ನ ಮನದಲಿ, ನೀನೆ ಯುಕ್ತಿ..
ಯನ್ನ ಹೃದಯದಿ ನೀನೆ ಭಕ್ತಿ..
ನೀನೆ ಮಾಯಾ ಮೋಹ ಶಕ್ತಿಯು.
ಯನ್ನ ಜೀವನ್ಮುಕ್ತಿಯು..

ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ..

ನಿನ್ನ ಅಪೂರ್ಣ ಕವಿತೆಯಾಗುವ ಮನಸ್ಸು.
ನೆನೆದಾಗಲೆಲ್ಲ ಹೊಸದೊಂದು ಸಾಲು

ಮುಂಜಾವಿಗೆ ಸುಳಿವ ತಂಪು ಗಾಳಿ
ಮುದುಡಿ ಮಲಗುವ ಆಸೆ
ಬದಿಗೆ ನೀನಿಲ್ಲ.
ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ..
ನೀನಿದ್ದಿದ್ದರೆ!!!

ಬಸ್ಸು, ಆಫೀಸು, ಕ್ಯಾಂಟೀನು..
ತಪ್ಪಿ ನಿನ್ನ ಕಂಡಂತೆ ಭಾಸ
ಕಣ್ಣಿನಾಟಕ್ಕೆ ನೀನಿಲ್ಲ..
ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ..
ನೀನಿದ್ದಿದ್ದರೆ!!!

ಮುಗಿಲು ಕಪ್ಪಾಗುವುದು ದಿನ
ಧುಸ್ಸೆಂದು ದಣಿದಾಗ ಮನೆಗೆ ಸೇರುವ ತವಕ
ತೆರೆವ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿ ನೀನಿಲ್ಲ
ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ...
ನೀನಿದ್ದಿದ್ದರೆ!!!

ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾವಿರ ಜನ
ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಾಡುವರು..
ರಸ್ತೆ, ಗಾಡಿ, ಹಳ್ಳ..
ಅರಿವೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ.
ಸಣ್ಣ ಮುನಿಸು ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ..
ಇರಬಾರದೆ ನೀನು ನನ್ನ ಜೊತೆ??

Tale of the Gosseberry

Gooseberry.. hmmm.. reminds me of soooo mmaanny incidents from my childhood. Well.. long time I remembered those incidents.. I have a biiiggggg smile on my face as I write this story of my past. ;)

Prologue :
“Niveditha this is not expected from you!! YOU!?? How could YOU do this??” Shubha 'maatrushree' was speaking to me, looking into my eyes, disappointed. I had disappointed her. Well, atleast the situation around seemed that way.
“maatrushree... I .. “ I wanted to say I didnt do it. But then changed my mind and said..”I am sorry”
She was very disappointed. She left giving me a punishment to clean the “Go-shala” for the whole next week. I couldnt help. My friends, who seemed to be my enimies to me then were trying hard to stop their laughs. I looked at them with “Look-what-have- you- go- me-into” expression in my eyes and left to my vasati - dormetory.

---------------------------------------------------------------------------------------------

I studied in a residential school. Its actually unfair to call it a 'SCHOOL'. It was a GURUKULA.
Shubham karoti- maitreyee gurukula in bangalore.Well its still a GURUKULA, in a way that we were taught sanskrit, bhagvadgeeta, vedas, and so many related things. We did yoga, pooja, bhajans, praatah-smarana. We celebrated all the festivals together. We were tought about living with value system.Our lifestyle there depicted the same. Btw it was only girls there. We used to call all the lady teachers as 'Maatrushree', who used to stay with us, and took care like mothers. So the name maatrushree. And all the men teachers as 'Acharya'. Ours was the 3rd batch since the gurukula was started and I was in 7th standard, 'Prajna gana' they called it.
OK ok.. let me not bug you more with my school stuff!! but without this background the story doesnt make sense. So, When I told you about that value system and stuff, one of the values we fallowed STRICTLY was 'Never to pluck any fruit or anything ALONE. Always SHARE AND EAT”. So we were SUPPOSED to never pluck any fruits that were there in the garden, like we had 'anjoor', pomegranate, guava, coconut, papaya, banana, chikku many more and GOOSBERRY ofcourse.
If it was a season or many fruits in the garden, were ASKED to pick them and give it to the kitchen. They would cook something out of it and give it to all.
SO now you can guess what must have happened. Right?? No??
Hmm.. So, in my batch we were only 12 of us and we all were pretty close. Some of them were really naughty. REALLY naughty. Not me!! I was those 'Teachers - favorite' type of student. My friends always picked up the fruits, hide them and ate without our matrushrees getting to know. Gossberriers were all time favorite. They would grab some salt from the kitchen after lunch. Hide it and keep in their bags. In the breaks, or early mornings when no matrushrees will be there around, they would pick big big bunches and hide it in their bags. Eat it every time they wanted. But I.. Not one of them. Not did I ever picked the gooseberry or for the matter any fruits or I stole salt. You see, I was one of those who got things done, WITHOUT doing it myself ;) :P.
I was never till caught while STEALING fruits from trees. But, this was an exception.That day, we had just finished our class. We thought, there were no other classes going on.(Well.. thats what we thought)
My friend vishala, had climbed the gooseberry – to be specific 'rajanelli' tree. It was very bigg and strong. Usually rajanelli trees are not that bigg on which you can climb. But, this one was. I usually would never be in the places of CRIME ( ;) ). but, that day was an exception. I, along with all of my classmates was standing outside and instructing vishala where to look for the bunch of rajanellikaayi.And, then there was this bigg sound. Dhaaabbbb, churu churu... chiri.. dubu dubudubu..
Vishala had fallen!!! he he he.. she had fallen off the tree. We had the goosberry bunches full in our hands. And to our bad luck, there was shubha maatrushree(one of the very STRICT matrushrees) teaching in the nearby kuteera(class room in between these fruit garden made up of tile roofs which resembled the old age kuteeras).
She, along with our juniors came out to see what was the sound. And there vishala was, fallen from the tree, my friends had thrown away the goosberries they had picked. I hadnt. And then, I was caught. And given a punishment to clean the cow shed for the whole week. He he he... can never forget that incident.

Epilogue:
After Shobha maatrushree left giving me that punishment, all my friends went to her and told her what actually happened and they also have equal participation in that SINFULL act of stealing goosberries from the tree. So we all shared the same punishment. :) We together clean the cow shed for a week which was worth the punishment he he he :)
Every time I see goosberry I remember this and vishala. Hmmm... long time, didnt meet any of my classmates from school. All busy in their own lives. How strange the world could be more??? No time to meet up people you spend almost your entire childhood with. And there I leave a deep breath. :)
Miss them all. Miss my partners in CRIME and GOOD DEEDS. :)
------------------------------------------------------------------------------------------
P.S : This is written specially for the competition Here

ನೋಡುತ ನಿಲ್ಲಬೇಕೆನಿಸುವ ಆಕಾಶ,

ಅತ್ತಲ್ಲಿಂದ ಎತ್ತಲೋ ನಡೆಯಬೇಕೆನಿಸುವ ದಾರಿ

ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ದೂರದ ತಾರೆ,

ಕೈಯೆತ್ತಿ ಸವರಬೇಕೆನಿಸುವ ಮನಸ್ಸು

ಆಹ್!! ಯಾಕಿಷ್ಟು ಅಂತರ??

ಬೆಳದಿಂಗಳಿಗೆ

ಕೇಳಬಯಸುವ ಆ ಕವಿಯ ಕವಿತೆ,

ಶಬ್ದಗಳು ಸ್ಪಷ್ಟವೆನಿಸಿದರೂ

ಅಶ್ಪಷ್ಟ ಸಾಲುಗಳು.

ದಿನ ನಿತ್ಯ ಗುನುಗುನಿಸಿದರೂ

ಆಹ್!! ಯಾಕಿಷ್ಟು ಅಪರಿಚಿತ??

ಹರಿವ ನದಿಯದೊಂದು ದಾರಿ

ಪಯಣಿಗ ನಿನಗೆ, ಅದೆಲ್ಲ ಬೇಕೆ??

ತೃಷೆಯಾದಷ್ಟು ನೀರು ಬೊಗಸೆ

ತುಂಬಾ ತುಂಬಿಸುವ ಬಯಕೆಯಷ್ಟೇ!!!

ಎಲ್ಲ ಮರೆತು ಹೊರಟರೂ

ಆಹ್!! ಯಾಕಿಷ್ಟು ಅಗಾಧ??

94.3....Radio Oneeee

Travelling has become part of my life, I mean most of all of our lives..isnt it? Every morning I wake up, get ready and zoooommm.... I travel !! Travelling by Vovlo is very comfortable (If I get a place to sit) compared to any other bus. The 1st time I traveled by volvo, I was impressed by the Radio they play. Since then, I have become a radio fan!!! Particularly 94.3 RadioOneeeeeeeeeee.. he he he.. as I am writing it, I hear them sing, 94.3 RadioOneeeeeeee... :)

Now, Listening to Prithvi is a treat. His sense of humor is really great. It makes me laugh in the bus.. the way sometimes he comes up with kannada meaning to hindi/english words.. he he he.. cant stop laughing. And sometimes when he flirts with girls... ooooo...

And about Anjaan.. he is a sweetheart. He becomes so cute when he tries to speak in Hindi, he he he. He sometimes imposes a humor in such a simple thing, its really admirable.

The ear plugs are right in my ears till Prithvi and Anjaan are on air. Sometimes I change the station if I get irritated by the adds. Ahhhh!!! btw those adds have also become our topic of talk. We friends who listen to radio regularly keep commenting on the adds, or we mock them up, they invariably become part of our humor. There are times when others who wont listen to radio, can not understand our jokes. He he he!!!
I so many times get disappointed when someone comes for a code review, or with a doubt, or my manager calls up a meeting.. say anything that separates me from listening to Radio.
Listening to them has become like a religion to me.

Well, you wont believe, I have sent SMSs giving answers to the questions they ask. I desperately want them to pick me up, but that never has happened till date. I feel so sad :(
I have a secret wish, I want to go on Radio once!!
When Prithvi calls up someone for 'Birthday Bakra' , or to fool someone, I secretly wish that my friends should give him my reference.Or, he should pick me up as a winner of that 'play your music day'. Or, I should be put up on air to ask what happened in my life in last 24 hours(not that something bigggg can happen, but just!!!)

Hmmm... Dreams, Dreams... so many times I send the reply to the contests, not once they pick me up or even mention my name :(

Anyways, Its been like almost 3 years I am in Bangalore, and listening to Radio, but never ever felt like seeing them!!! True!! I never wanted to know how Prithvi or anjaan looked like. Never wanted to give a face to my imagination. I loved them for their voice, talks, humor, sensitivity, timeliness.
I was never curious about their looks.

Today my colleague asked me to check out Prithvis photo. I had almost forgotten about it. But then, I remembered it when i put on the earplugs.I had typed "Mj prithvi". I waited for few seconds.. I somehow didnt want to know how he looked. I didnt know if his looks would affect anything.. I didnt want to take a chance. I closed google and started working.

I don't want to know how he looks. I don't even want to meet him. I just want to hear him. I just want to talk to him.Well. Strange Me.. Isnt it???
94.3 radiooneeee..... anjaan on air... byeeeee....

ಅಪೂರ್ಣ..

ಬಹಳಷ್ಟು ದಿನಗಳಿಂದ ಅದೇನು ಬರಿಯಬೇಕೋ ಗೊತ್ತಾಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ.. ಅದೇನೇ ಬರೆದರೂ ಅಪೂರ್ಣ ಅನ್ನಿಸ್ತಾ ಇದೆ. ಹಾಗೇ ಅಪೂರ್ಣಗೊಂಡ ಒಂದಷ್ಟು ಕವಿತೆಗಳನ್ನ ಇಲ್ಲಿ ಬರೀತಾ ಇದ್ದೀನಿ.. ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕು!!!

೧)
ಕೆರೆಯ ಕೆಂದಾವರೆ ಬೇಕು,
ಬೆಳ್ಳಗಿನ ರೆಕ್ಕೆ ಬೇಕು ಬಾನಾಚೆಗೆ ಹಾರಲು,
ಹಾಲ್ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹರಡಿರುವ ಚುಕ್ಕಿಗಳೆಲ್ಲ ಬೇಕು
ನವಿಲಾಗಬೇಕು ಮಳೆಗೆ ನಲಿದಾಡಲು
ಬಿದಿಗೆಯ ಚಂದ್ರ ಬೇಕು
ಮುತ್ತಂಥ ಮಂಜಾಗಬೇಕು ಎಳೆ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಕರಗಲು...

೨)
ಕವಿತೆಯ ಮೊದಲು, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬರುವ ಮುಗ್ಧ ಮುಗುಳುನಗೆ ನೀನು.
ಮರುಳು ಮುಸ್ಸಂಜೆಗೆ ನಿನ್ನ ಸ್ವಾಗತ.

೩)

ಪ್ರೀತಿಗೆ ನೀನೇನು ಕೊಡುವೆ?
ಒಂದು ಮುತ್ತು?
ಗುನುಗುನಿಸಲೊಂದು ಹಾಡು?
ಎರಡು ಸಾಲಿನ ಕವಿತೆ?
ಬೊಗಸೆಯಷ್ಟು ನೆನಪು?
ಅರೆಘಳಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ?
ಗಾಳಿ ಸುಯ್ ಗುಟ್ಟರೆ, ನಿನ್ನ ಹೆಜ್ಜೆ ಸಪ್ಪಳ
ಎಲ್ಲಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೆ ನಿನ್ನ ಪಯಣ?
ನಿಂತಲ್ಲಿ ನೆರಳು,
ತಳಮಳ,
ಬಣಗುಡುವ ಮೌನ,
ಕಣ್ಣೀರು,
ಒದ್ದೆ ಗುರುತಿನ ಕೆನ್ನ,
ಬರಿದಾದ ಹಾಳೆ..
ಪ್ರೀತಿಗೇನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟೆ???